Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011

Η ζωή σε μια στιγμή...


Παρασκευή ξυπνήσαμε με τις τραγικές ειδήσεις και εικόνες του φοβερού σεισμού και του τσουνάμι που έπληξε την υπέροχη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Τη χώρα των παραδόσεων και των ανθισμένων κερασιών. Τη χώρα της απόλυτης κυριαρχίας της τεχνολογίας και της ανάπτυξης. Τη χώρα της αξιοπρέπειας, της τιμής, της πειθαρχίας και της οργάνωσης.
Jacqui Pierce : Sometimes you feel
like you are on top of all
Ολόκληρες πόλεις σβήστηκαν από το χάρτη, ολόκληρα χωριά εξαφανίστηκαν κάτω από τόνους λάσπης και ερειπίων κατεστραμμένων σπιτιών, εργοστασίων, ακόμα και πλοίων που παρασύρθηκαν από τα τεράστια, ύψους 10 μέτρων,  κύματα που δημιουργήθηκαν από τον σεισμό.
Οι εικόνες που μας έρχονται μέσω της προηγμένης τεχνολογίας (κάμερες, δορυφόροι, φωτογραφίες) είναι ανατριχιαστικές. Θάνατος σε απευθείας μετάδοση. Σε κάποιες περιοχές ούτε ένα οίκημα δεν έχει μείνει όρθιο, έχουν όλα καταποντιστεί από το σεισμό και το τσουνάμι. Όλα τα αυτοκίνητα ταξιδεύουν στη θάλασσα ή σε κάποιο ποτάμι. Άνθρωποι περιφέρονται ανάμεσα στα ερείπια των σπιτιών τους απελπισμένοι, βρώμικοι, χωρίς ρούχα, τροφή και πρόσβαση σε καθαρό νερό. Με τα παιδιά τους στις αγκαλιές, κλαίγοντας, θρηνώντας τους συγγενείς, τους φίλους, τους γείτονες, τα κατοικίδια τους που χάθηκαν σε αυτή την καταστροφή.
Και σαν τελευταία πινελιά στον καμβά της συμφοράς, ήρθαν και τα προβλήματα με τις εκρήξεις και τις διαρροές στα πυρηνικά εργοστάσια που υπάρχουν την περιοχή. Η απειλή του αφανισμού είναι πλέον ορατή ακόμα και στη Δύση, που απλώς παρακολουθούσε αποσβολωμένη την κατάσταση, εκφράζοντας τη λύπης της για τα συμβάντα. Και είναι πολύ τρομακτική η προοπτική μια πυρηνικής καταστροφής. Είναι πολύς ο φόβος, η ανθρώπινη ύπαρξη απειλείται ουσιαστικά και απόλυτα. Ίσως και να είναι ο μόνιμος φόβος των ανθρώπων η πυρηνική καταστροφή. Ανθρώπινο το δημιούργημα, ανεξέλεγκτος ο φόβος…
Άρχισαν πάλι οι αιώνιες συζητήσεις για την ηθική στην τεχνολογία και την επιστήμη και μέχρι που είναι τα όριά της και ποιοι τα διαχειρίζονται και ποια συμφέροντα τις εκμεταλλεύονται. Εάν οι επιστήμονες είναι έτοιμοι να σταματήσουν μπροστά στην απειλή της καταστροφής…Είναι και τα κέρδη στη μέση….
Οι αιώνιες συζητήσεις, απλά για να πούμε ότι το συζητήσαμε κι αυτό. Και μετά πάλι γυρνάμε στις συνηθισμένες ασχολίες μας. Πάλι η αλαζονεία μας κυριαρχεί. Θέλουμε να αποδείξουμε ότι είμαστε παντοδύναμοι, ότι κατέχουμε την υπέρτατη γνώση, ότι μπορούμε να κυριαρχήσουμε στους νόμους της φύσης. Μπορούμε?
  
Σκυθρώπιασαν τα πρόσωπα, οι σκέψεις που τριγυρίζουν πλέον στα μυαλά μας έχουν να κάνουν με τη δύναμη της φύσης, της δημιουργού μας και το κατά πόσο το δημιούργημα, εμείς οι άνθρωποι, μπορεί να πάει κόντρα στο δημιουργό.
Είναι όμως πολύ βαθιά τα ερωτήματα που προκύπτουν, δεν μπορούν να απαντηθούν απλά και μόνο με ένα ναι ή ένα όχι. Ούτε καν με μια πολύπλοκη και βαθυστόχαστη κοινωνικοπολιτική ανάλυση.
Το θέμα κατά τη γνώμη μου, έχει να κάνει με μας ως οντότητες και το κατά πόσο παίρνουμε τη ζωή μας στα σοβαρά.
Με το πόσο εκτιμούμε αυτά που μας έχουν δοθεί τα οποία είναι πολλά και πολύτιμα. Με το πόσο επιθυμούμε να αποκτήσουμε συνεχώς κι άλλα παρεμβαίνοντας στους φυσικούς και ηθικούς νόμους.
Έχει να κάνει με τον τρόπο ζωής μας συνολικά. Με τον τρόπο που σκεφτόμαστε σχετικά με τον εαυτό μας και την ύπαρξή μας. Έχει να κάνει με το κατά πόσο είμαστε έτοιμοι να αρχίσουμε να αλλάζουμε. Ουσιαστικά, όχι μόνο επιφανειακά. Να αλλάξουμε ματιά, όχι μόνο όσο αφορά το περιβάλλον γύρω μας, αλλά και το περιβάλλον μέσα μας. Έχει να κάνει με το κατά πόσο είμαστε αποφασισμένοι να πάψουμε να ασχολούμαστε συνεχώς με το πόσο κέρδος θα αποκομίσουμε από τις πράξεις μας και να ασχοληθούμε με το τι συνέπειες θα έχουν οι πράξεις μας στους ανθρώπους γύρω μας, στο περιβάλλον μας, σε μας τους ίδιους…

Jacqui Pierce : Sometimes
that's all it takes
Ζούμε τη ζωή μας σκεπτόμενοι πάντα ότι το κακό δε θα συμβεί σε μας ή ότι αφού δεν μας επηρεάζει όλα είναι καλά. Το κακό λοιπόν χτυπάει την πόρτα μας. Ήρθε και η δική μας η ώρα να σταθούμε απέναντι στην κατάρρευση των καλοχτισμένων παγιωμένων αντιλήψεών μας. Όλα αυτά που επιμελώς χτίζαμε όλα αυτά τα χρόνια είναι έχουν ήδη αρχίσει να διαλύονται μπροστά μας, χωρίς εμείς να μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να αποτρέψουμε αυτή την κατάρρευση. Μερικές φορές σκέφτομαι μήπως το καλύτερο είναι να τα αφήσουμε να καταρρεύσουν και περνώντας μέσα από τη διαδικασία της ενδοσκόπησης, και κατανοώντας τους λόγους που μας οδήγησαν εκεί, να τα ξανακτίσουμε σε νέες υγιείς και στέρεες βάσεις. Χωρίς προσκολλήσεις, με ταπεινότητα και χαρά. Ταπεινότητα γιατί η ανθρώπινη υπόσταση μας είναι μια μικρή σκονίτσα στην απεραντοσύνη του σύμπαντος και χαρά γιατί μας δόθηκε η ευκαιρία να έχουμε αυτή την ανθρώπινη υπόσταση ούτως ώστε να μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε την αξία του σύμπαντος και της ζωής.

Δεν ξέρω, αν θα μπορέσουμε ποτέ να κατανοήσουμε όλο αυτό το μεγαλείο στο οποίο λαβαίνουμε μέρος, στο οποίο πρωταγωνιστούμε ως νοήμονα όντα, ως υπάρξεις με λογική και συναισθήματα. Εύχομαι πάντως να μη χρειάζεται να συμβαίνουν τρομερές φυσικές ή άλλες καταστροφές για να το καταλάβουμε. Να μη χρειάζεται να πονέσει κάποιος για να πάρουμε χαμπάρι πόσο πολύτιμη είναι η ανθρώπινη ζωή για να τη σπαταλάμε σε ανούσιες, εφήμερες ασχολίες και συλλογή υλικών αγαθών, προκειμένου να υποστηρίξουμε το μύθο του εγωισμού μας. 
Εύχομαι να καταφέρουμε να χαρούμε το σώμα μας και να φροντίσουμε το πνεύμα μας όσο μπορούμε περισσότερο. Καλλιέργεια, ηρεμία, συγκέντρωση, αγάπη, χαλάρωση είναι αυτά που χρειαζόμαστε πια.  Είναι αυτά που θα μας βοηθήσουν να  βγούμε από τι σκοτεινιές γρήγορα και να περπατήσουμε πάλι σε φωτεινούς δρόμους. Δρόμους χωρίς αλαζονεία και διαστρέβλωση.
Δρόμους στους οποίους η δημιουργός μας, η φύση θα είναι και η οδηγός μας….



4 σχόλια:

  1. MANABAKI YPEROXOTATO!!!!!!!!!
    ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΕ ΣΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΒΓΑΖΕΙΣ ΟΤΙ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΤΙ ΦΑΝΤΑΖΕΣΑΙ...........

    ΦΙΛΙΑ ΦΙΛΙΚΑ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευχαριστώ!
    Προσπαθώ να χρησιμοποιώ την καρδιά μου Βασίλη. Δε θα μπορούσα να γράψω κάτι που δεν θα με εξέφραζε....
    Πολλά φιλιά και σε σένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σας βρήκα τυχαία από το www.theinsider.gr και ήθελα να πω ότι για μένα είναι πολύ όμορφο και αληθινό αυτό που γράψατε και το μοιράζεστε και μαζί μας. Ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα!
    Όλοι μας υποφέρουμε βλέποντας αυτή την μεγάλη καταστροφή που συντελείται γύρω μας. Τόσοι άνθρωποι νεκροί, τόσοι άστεγοι και δυστυχισμένοι...
    Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ευχόμαστε για αυτούς να βρουν ανακούφιση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή