Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

Γυναίκες


Η αλήθεια είναι πως δεν μου αρέσουν αυτές οι μέρες οι αφιερωμένες σε κάτι. Δεν έχω καταλάβει το νόημά τους, εκτός βέβαια από το ότι μπορεί να δουλεύουν περισσότερο κάποιοι εμπορικοί κλάδοι.
2 women and a blanket : Tammera Malicki
Από την άλλη σκέφτομαι πως είμαστε τόσο απασχολημένοι με τους εαυτούς μας, που αυτές οι μέρες θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως ξυπνητήρι, για να θυμόμαστε πως υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι πέρα από εμάς.

Τη συγκεκριμένη ημέρα, που είναι αφιερωμένη στις γυναίκες, χρειάζονται μόνο πέντε λεπτά να σταθούμε και να αναλογιστούμε το ρόλο τους στη σημερινή κοινωνία..

Γυναίκες-μάνες-εργαζόμενες, που φέρνουν στον κόσμο και ανατρέφουν τα παιδιά, και σε πολλές περιπτώσεις ταυτόχρονα εργαζόμενες σκληρά για να βοηθήσουν τον οικογενειακό προϋπολογισμό.  
Γυναίκες-μάνες-εργαζόμενες, μόνες που παλεύουν με τα θηρία για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους μέσα σε πάρα πολλές αντιξοότητες.
Γυναίκες της ανατολής χωρίς δικαιώματα και κανονική ζωή, κακοποιημένες και δυστυχισμένες, που υπακούουν στους άντρες-πατεράδες-αδελφούς τους για να μπορέσουν να επιζήσουν.
Γυναίκες της Αφρικής, πεινασμένες και ταλαιπωρημένες που βλέπουν τα παιδιά τους να πεθαίνουν κάθε μέρα από την πείνα και τις αρρώστιες.
Γυναίκες μαύρες που γνωρίζουν τον εξευτελισμό εξ’ αιτίας του χρώματος του δέρματός τους.
Γυναίκες των πεζοδρομίων που τα βράδια προσφέρουν απόλαυση σε κάθε λογής πικραμένο.
Γυναίκες χειραφετημένες και σκληρές, που ζουν μόνες τους επειδή φοβούνται την αγάπη και την τρυφερότητα.
Γυναίκες που έχουν πονέσει, κλάψει, υποφέρει από την αγάπη.
Γυναίκες δηλητήριο, έτοιμες για όλα ανά πάσα στιγμή.
Γυναίκες κούκλες δέσμιες της ομορφιάς και του lifestyle.
Γυναίκες διανοούμενες, άνθρωποι του πνεύματος και της επιστήμης.
Γυναίκες παντρεμένες και επιτυχημένες.
Γυναίκες καλλιτέχνιδες.
Γυναίκες αθλήτριες.

Όλες έχουν ένα κοινό παρονομαστή.
Ζητούν σεβασμό, αγάπη και αξιοπρέπεια!

Αυτός είναι ο σκοπός τους. Να κερδίσουν το σεβασμό και την αναγνώριση του κοινωνικού συνόλου. Για να σταθούν με δύναμη και αυτοπεποίθηση, για να μπορέσουν να δημιουργήσουν, να ζήσουν, να προοδεύσουν.

Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να τις αγαπάτε, να τις σέβεστε και να τους δίνετε το χώρο που τους αναλογεί. Γιατί αν το καλοσκεφτείτε, γυναίκες και άντρες είμαστε ένα και ο ένας έχει μέσα του κομμάτια από τον άλλο…

Θα κλείσω  παραθέτοντας ένα μικρό απόσπασμα από το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις απόψεις του Αριστοφάνη περί ανδρών και γυναικών  :
«Πρώτα απ’ όλα ήταν τρία τα γένη των ανθρώπων, κι όχι όπως τώρα δύο, αρσενικό και θηλυκό, αλλά υπήρχε και ένα τρίτο, αποτελούμενο από αυτά τα δύο, που το όνομά του μένει ακόμα ενώ το ίδιο έχει εξαφανιστεί: υπήρχε λοιπόν τότε το ανδρόγυνο, που και στην εμφάνιση και στο όνομα αποτελούσε συνδυασμό του αρσενικού και του θηλυκού. Το σώμα του ήταν στρογγυλό, έχοντας ολόγυρα τη ράχη και τα πλευρά. Χέρια είχε τέσσερα και πόδια ίσα με τα χέρια και πρόσωπα δύο πάνω από κυκλικό αυχένα, ολόιδια μεταξύ τους. Κεφάλι ένα πάνω από τα δύο πρόσωπα που βρίσκονταν το ένα απέναντι από το άλλο.
Και ήταν τρία τα γένη και τέτοια, γιατί το αρσενικό γεννήθηκε αρχικά από τον ήλιο, το θηλυκό από τη γη κι εκείνο που μετείχε και των δύο από τη σελήνη, γιατί η σελήνη μετέχει και των δύο. Και ήταν φοβερά ως προς τη δύναμη και την αντοχή τους και είχαν πολύ μεγάλη έπαρση. Τα έβαλαν μάλιστα με τους Θεούς και προσπάθησαν να ανέβουν στον ουρανό για να τους επιτεθούν.
Ο Ζεύς τότε σκέφτηκε και είπε: τώρα αυτούς θα τους κόψω τον καθένα στη μέση κι έτσι ασθενέστεροι θα είναι και χρησιμότεροι σ’ εμάς, γιατί θα είναι πολυπληθέστεροι. Και θα βαδίζουν όρθιοι πάνω στα δύο σκέλη. Αφού τα είπε αυτά έκοψε τους ανθρώπους στη μέση. Και έβαλε τον Απόλλωνα να τους γυρίσει το πρόσωπο ώστε να μη βλέπει ο ένας τον άλλο, αλλά να βλέπει την τομή και να γίνεται φρονιμότερος.
Επειδή λοιπόν η φύση διχοτομήθηκε, ποθώντας το καθένα το μισό του, πήγαινε μαζί του. Και τυλίγοντας τα χέρια του ο ένας γύρω από τον άλλο και αγκαλιασμένοι μεταξύ τους, θέλοντας να ξαναγεννηθούν, πέθαιναν από την πείνα και την απραξία, γιατί δεν ήθελαν να κάνει τίποτα ο ένας χωρίς τον άλλον.
Ο καθένας λοιπόν από εμάς είναι κομμάτι ανθρώπου, σαν κομμένος από ένα στα δύο, και αναζητεί πάντοτε ο καθένας το κομμάτι που του λείπει…»



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου