Παρασκευή 13 Απριλίου 2012

Καλή Ανάσταση!

Μεγάλη Παρασκευή σήμερα. Με συγχωρείτε που δεν ακολουθώ τη θρησκευτική μόδα της νηστείας και της προσευχής, αλλά δεν με αφορά κάτι στο οποίο δεν πιστεύω.

Δεν πιστεύω κατ’ αρχήν ότι η νηστεία για θρησκευτικούς σκοπούς ενισχύει την πίστη μας. Η νηστεία δεν είναι μόδα, είναι τρόπος εξαγνισμού του σώματος και πολλές φορές και του πνεύματος. Όμως αυτό ισχύει όταν γνωρίζουμε τους λόγους για τους οποίους την κάνουμε. Δεν γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι αν για μια βδομάδα, για δύο ή για σαράντα μέρες δεν φάμε κρέας και τυρί και δεν πιούμε γάλα. Καλύτεροι άνθρωποι γινόμαστε όταν σεβόμαστε τους άλλους, όταν αγαπάμε τον εαυτό μας, όταν είμαστε ευγενείς και όχι επιθετικοί, όταν καταλαβαίνουμε πότε πρέπει να σταθούμε και ν’ ακούσουμε. Όταν έχουμε ανοιχτές καρδιές και είμαστε γενναιόδωροι με τον εαυτό μας και τους άλλους, όχι για σαράντα μέρες αλλά πάντοτε.
 
Δεν πιστεύω σε αυτή την δήθεν θρησκευτική κατάνυξη κατά τη διάρκεια της οποίας ξημεροβραδιαζόμαστε στις καφετέριες και τα ουζερί μπεκροπίνοντας και λέγοντας ανέκδοτα. Δεν πιστεύω στη θρησκευτική κατάνυξη που συνοδεύεται από καταναλωτικά όργια και προσκυνήματα στα super markets και τα κρεοπωλεία. Δεν πιστεύω σε αυτή την θρησκευτική κατάνυξη κατά τη διάρκεια της οποίας ντυνόμαστε και βαφόμαστε σαν λατέρνες με 12ποντα και κόκκινο κραγιόν για να ακολουθήσουμε τον επιτάφιο με τα κεριά να ημι-φωτίζουν τα λάγνα βλέμματα που ρίχνουμε στους διπλανούς μας γκόμενους. Δεν πιστεύω στην κατάνυξη των επιτάφιων ανεκδοτων και ιστοριών από τα παλιά. Ούτε πιστεύω σε μια κατάνυξη που διαρκεί πέντε λεπτά πριν τις 12 τα μεσάνυχτα του Σαββάτου και πέντε λεπτά μετά (για να χαζέψουμε τα πυροτεχνήματα) και μετά να ορμήσουμε στο φαι λες και μας είχανε δεμένους και μας αμολήσανε.

Δεν πιστεύω σε μια εκκλησία που το μόνο που κάνει είναι να σκορπάει απαγορεύσεις και φόβο στους ανθρώπους, χωρίς να εξηγεί επαρκώς "τα γιατί" και τα "πως". Που μας παροτρύνει σε τυφλή πίστη, γιατί «έτσι λέει ο Θεός». Που αποφεύγει να αναφέρει πλέον τα λόγια του Χριστού, αυτές τις μεγάλες διδασκαλίες τις γεμάτες αγάπη κι έλεος και σεβασμό για τον συνάνθρωπο. Σε αυτήν την εκκλησία που εκφράζει πολιτικό λόγο και που έχει ταμεία και ακίνητα και εισπράττει ενοίκια. Που φοράει χρυσοποίκιλτα άμφια και αφορίζει όσους δεν συμφωνούν μαζί της. Που κυκλοφορεί με υπερπολυτελή οχήματα και κατοικεί στα βόρεια προάστια.

Πιστεύω στην ισότητα των ανθρώπων, στην αφοβία, στην αγάπη. Στην φλόγα που καίει μέσα μας. Στην ανιδιοτελή και από καρδιάς προσφορά, στις ειλικρινείς ματιές,  στα λόγια και τις πράξεις παρηγοριάς. Πιστεύω στο καλό που κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα του, στις άπειρες δυνατότητές μας ως ανθρώπινα όντα. Πιστεύω στις ανθρώπινες αδυναμίες και τα λάθη ως εργαλεία για καλλιέργεια. Πιστεύω στην ανθρώπινη δύναμη, εκείνη που μας κάνει να είμαστε μικροί Θεοί, που μας κάνει ν’ ανασταινόμαστε μετά από κάθε - μικρό ή μεγάλο - καθημερινό θάνατο. Πιστεύω στην αγάπη που κρύβεται στις καρδιές μας, τις φορές εκείνες που συγκινούμαστε από ένα χαμόγελο ή μια ηλιόλουστη μέρα. Πιστεύω στην τρυφερότητα των ανθρώπινων συναισθημάτων. Πιστεύω στην αλήθεια. Και η αλήθεια είναι μέσα στον καθένα μας. Το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να ανοίξουμε την καρδιά μας και να τη δούμε.

Καλή ανάσταση! Εύχομαι σύντομα να αποκτήσουμε όλοι μας καθαρή ματιά.

3 σχόλια:

  1. <<(...)Που αποφεύγει να αναφέρει πλέον τα λόγια του Χριστού, αυτές τις μεγάλες διδασκαλίες τις γεμάτες αγάπη κι έλεος και σεβασμό για τον συνάνθρωπο...>> .Ὅπως τό περιγραφεις γενικῶς ἀλλά κάι εἰδικότερα μέ τήν ὡς ἄνω φράση , θά μποροῦσε νά συνιστᾶ ἡ Ἑορτή , ἔξω ἀπό καθορισμούς "ἐξελιγμένων ὀργανισμῶν" , μιά ἀπό καρδιᾶς holy-day καί ὄχι μιά holiday-πυροτέχμημα τῆς "more and more philosophy" .
    ~.~.~
    "Ἀπό τή βαριά κρίση πού μαστίζει τήν ἑλληνική κοινωνία δέν θά μποροῦσε νά ἐξαιρεθεῖ καί ἡ ὀρθόδοξη ἑλληνική ἐκκλησία και ὅλοι οἱ σχετικοί μέ αὐτήν κοινωνικοί σχηματισμοί . Χαμηλή ἤ ἀνύπαρκτη ἐν πολλοῖς πνευματικότητα , κενοδοξία καί ἀπονεκρωτική τυποποίηση τοῦ περιεχομένου. Πολλοί ζοῦν τήν ὀρθοδοξία συνθηματικά , ὡσάν νά πρόκειται γιά πολιτική παράταξη , μέ ὅλα τά συμπαρομαρτοῦντα σέ τέτοιες περιπτώσεις.
    Βέβαια κάθε ἐκκλησία εἶναι ἕνας ἱστορικά προσδιορισμένος κοινωνικός ὀργανισμός . Αὐτό εἶναι μοιραῖο ἀλλά καί ἀναγκαῖο .Διότι ἡ ἐκκλησια μέσα στόν χρόνο ἐργάζεται .Ὅμως κινδυνεύει νά καταπωθεῖ ἀπό τόν χρόνο .Ἰδίως ὅταν τά περί αἰωνιότητας κηρύγματά της καταντήσουν συνθήματα . Ὁ μέγας κίνδυνος εἶναι ἡ ἰδια ἡ ἐκκλησία νά περιπέσει στή λησμονιά και νά μή θυμᾶται καί ἰδίως νά μή βιώνει τό διαιώνιο μέγα μήνυμα πού κομίζει(...) " (Χ.Μ.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή